Terapia manualna FDM (Fascial Dystorsion Model)

Koncepcja pracy oparta na zaburzeniach powięziowych. Twórcy wyróżniają 7 głównych zaburzeń powięzi, które charakteryzują się swoistym mechanizmem powstawania urazu/przeciążenia oraz mowy ciała, czyli specyficznym ujawnianiem się na ciele miejsca bólu lub zaburzenia. Po wnikliwym wywiadzie, terapeuta przechodzi do terapii, która może być bolesna, ale jest niezwykle skuteczna – w natychmiastowy sposób zmniejsza dolegliwości bólowe pacjenta lub zwiększa zakres ruchu w stawie nawet o 70% już podczas pierwszej terapii.

Terapia manualna tkanek miękkich

Różnorodne techniki terapeutyczne, m.in.: Technika Energizacji Mięśni (MET), Mięśniowo-Powięziowe Rozluźnianie (MFR), Technika Aktywnego Rozluźniania (ATR), Pozycyjne Rozluźnianie (PR) stosowane przez terapeutę na mięśniach, powięziach, ale oddziałujące również na sąsiadujące stawy oraz układ nerwowy. Dzięki różnorodności technik fizjoterapeuta ma możliwość dobrania odpowiedniej metody leczniczego do aktualnego stanu pacjenta. W pracy na tkankach miękkich wykorzystujemy elementy masażu głębokiego, rozciągania, rozluźniania obszarów o wzmożonym napięciu. Normalizując napięcia w ciele, wpływamy na poprawę wzorców ruchu, a tym samym zwiększamy ergonomię ruchu. Dzięki temu unikamy wielu przeciążeń, które mogą prowadzić do poważniejszych urazów.

Terapia manualna  Kaltenborna

Ortopedyczna terapia manualna Kaltenborn–Evjenth, w ramach której stosuje się diagnostyczne i terapeutyczne techniki manualne w obrębie kręgosłupa, stawów obwodowych, mięśni i tkanki nerwowej. Metoda ta składa się z diagnostyki pozwalającej na dobór najlepszej metody terapii dopasowanej do potrzeb: techniki mobilizacji tkanek miękkich, techniki mobilizacji stawów, techniki mobilizacji tkanki nerwowej, ćwiczeń poprawiających ruchomość stawów i tkanek miękkich.

Terapia manualna Maitlanda

Terapia składa się z drobiazgowego badania, terapii oraz oceny postępów terapii. Podczas terapii manualnej, po zastosowaniu danej techniki, fizjoterapeuta ocenia postępy terapii, poddając pacjenta ponownemu badaniu. Tym samym sprawdza czy pacjent nadal odczuwa ból oraz czy zwiększyła się ruchomość w stawach. Informacja zwrotna od pacjenta jest wskazówką do prowadzenia dalszego leczenia. Metoda Maitlanda wykorzystuje mobilizacje bierne i rytmiczne oscylacje w obrębie obecnie możliwego zakresu ruchomości oraz manipulacje nagłe i szybkie ruchy przekraczające aktualnie możliwy zakres ruchomości.

Terapia manualna dr Ackermanna

Metoda leczenia manualnego stawów kręgosłupa, która ukierunkowana jest na przeprowadzenie dokładnej diagnostyki i na jej podstawie wprowadzenie odpowiedniego postępowania terapeutycznego. Metoda ta znajduje zastosowanie w dolegliwościach bólowych pochodzenia kręgosłupowego (np. bólach głowy: bóle migrenowe, szyi i kończyn), przy dyskopatii (przepukliny, wypukliny krążka międzykręgowego), przy rwie kulszowej, udowej, ramiennej i bólach w obrębie miednicy. Poprzez badanie palpacyjne miednicy i wykonanie pomiaru długości kończyn dolnych, fizjoterapeuta jest w stanie dokładnie określić pozycję stawów krzyżowo-biodrowych i położenie kości krzyżowej względem piątego kręgu lędźwiowego. Pozostałe dostępne techniki palpacyjno-diagnostyczne pozwalają na dokładne określenie miejsca i rodzaju zablokowania poszczególnych odcinków kręgosłupa i stawów obwodowych. W terapii tej duże znaczenie ma tzw. fenomen sekundowy, który pozwala na precyzyjne określenie, czy widoczne zmiany w ustawieniu przestrzennym, wiążą się z problemem funkcjonalnym/odruchowym, czy strukturalnym. Informacja ta ma podstawowe znaczenie w dalszym postępowaniu terapeutycznym. Zaletą metody dr Ackermanna jest to, że pozwala ona na działanie w miejscu przyczyny schorzenia i odblokowuje ten odcinek kręgosłupa, który powodował ból.

Manipulacje krótkodźwigniowe HVLA

Technika manipulacyjna wykorzystywana w terapii manualnej, w osteopatii, w chiropraktyce. Uznawana jest za najbardziej efektywną, bezpieczną i prawie bezbolesną metodę manipulacji stawowych. Wykorzystuje się ją do korekcji i mobilizacji stawów. Technika sprawdza się w stanach ostrych, często przynosząc natychmiastową ulgę. Jej efekty są nie tylko widoczne w zmniejszeniu dolegliwości bólowych, ale także w zwiększeniu zakresu wykonywania ruchu. Pozytywnie wpływa na układ nerwowy – zmniejsza ucisk na struktury nerwowe, krwionośny – zwiększa i poprawia dynamikę krążenia oraz limfatyczny i mięśniowo-szkieletowy.