Fizjoterapia oferuje szeroki wachlarz zabiegów, które w różny sposób i w różnym stopniu łagodzą ból, niezależnie od jego pochodzenia, w tym także ból przewlekły. Metody są dobierane indywidualnie, po uwzględnieniu ewentualnych schorzeń towarzyszących i wykluczeniu przeciwwskazań do zastosowania konkretnej terapii. Zwykle rehabilitacja bólu nie zamyka się w jednej metodzie. Najczęściej łączy się ją z innego rodzaju zabiegami, masażami lub terapią manualną.
Rozgrzewanie chorych tkanek to najczęstszy efekt zarówno światłolecznictwa, jak i terapii ciepłem. Dzięki temu zmienia się wrażliwość receptorów, poprawia się krążenie a mięśnie rozluźniają. Dzięki większemu przepływowi krwi mediatory bólu (związki chemiczne pobudzające receptory) są szybciej usuwane z organizmu, a większy napływ tlenu do komórek ogranicza dalsze uwalnianie mediatorów.
Przykładowe zabiegi: naświetlanie promieniowaniem podczerwonym, laseroterapia, sauna.
Zabiegi z wykorzystaniem zimnego powietrza (ciekły azot lub dwutlenek węgla) rozluźniają mięśnie, spowalniają przemianę materii, obkurczają naczynia krwionośne, hamują procesy zapalne i zmniejszą obrzęki. Ponadto, długotrwałe zabiegi z zastosowaniem bardzo niskiej temperatury zmniejszają pobudliwość włókien nerwowych, blokują receptory czuciowe i spowalniają przewodnictwo. Podwyższa się zatem próg bólu.
Ultradźwięki wykazują silne działanie przeciwbólowe. Zabieg działa na tkanki jak mikromasaż – rozluźnia mięśnie, które napinają się pod wpływem bólu, potęgując go, usprawnia oddychanie tkankowe, pobudza przemianę materii komórek.
Elektrolecznictwo łagodzi doznania bólowe poprzez poprawę ukrwienia stymulowanej tkanki, przyspieszanie wchłaniania obrzęków i wysięków śródstawowych, usprawnianie procesów odżywczych tkanek oraz działanie przeciwzapalne.
Prądy stosowane w terapii: